Tag: fitoterapia

Opublikowane w

Szlachetne zdrowie i fitoterapia cz. 3 [74]

Czy zatem sami mamy uprawiać i zbierać zioła?

Pozostaje nam powrót do korzeni, czyli samodzielne uprawianie i zbieranie ziół i płodów rolnych. Każdy powinien mieć własny ogródek, przynajmniej z podstawowymi warzywami i przyprawami. Tylko wówczas będziemy niezależni od koncertów i karteli, którym trudniej będzie nas truć i wyniszczać.

Powinniśmy też rozszerzać krąg znajomych o godnych zaufania: zielarzy, ogrodników, sadowników, zbierających i uprawiających zioła i płody rolne, wytwarzających specyfiki z ziół i płodów rolnych, leczących ziołami i żywnością. Zioła i żywność mogą więcej niż powszechnie sądzimy. Przywróćmy je do łask i nie dajmy ich sobie odebrać.

Dlaczego warto stosować zioła?

Zioła mają wiele zalet. Pobudzają naturalne zdolności organizmu do samouzdrawiania poprzez oczyszczenie i przywracanie równowagi. Wiele ziół działa antybakteryjnie, antywirusowo, uodparniająco…

Zioła dobrze dobrane można łączyć by uczynniać, regulować, uzdrawiać, tonizować pracę każdego organu. Przywracają zdrowie przy zmniejszonym ryzyku wystąpienia skutków ubocznych.

 Zioła bardzo korzystnie działają w schorzeniach zewnętrznych – oparzenia, rany, stłuczenia…

Działanie ziół na organizm jest wielofunkcyjne; każda roślina lecznicza zawiera wiele składników, jedne wzmacniają, inne swoiście wpływają na pracę poszczególnych narządów. Pobudzają organizm do samoobrony, wspomagają jego funkcjonowanie i dostarczają mu do odbudowy odpowiednich fitozwiązków. Używając ziół, nawet tylko jako przypraw do potraw, uzupełniamy zapotrzebowanie organizmu na witaminy i sole mineralne. Jest to ekonomiczny, ekologiczny, prozdrowotny surowiec spożywczo-leczniczy. Ponadto fitoterapia dba o ekologię, a ekologia promuje fitoterapię.

Zioła i warzywa stosowane kulinarnie, profilaktycznie, leczniczo zawierają oprócz substancji czynnych o określonym działaniu także witaminy, enzymy, makro– i  mikro elementy, o których myślimy raczej w kontekście leczniczym.

Np.:

brak magnezu uzupełnimy spożywając pietruszkę, seler, buraki czerwone, marchew, warzywa liściaste, natki, warzywa strączkowe, orzechy, migdały, pestki dyni, nasiona, kasze, kakao… Nie ma znacznie w którym warzywie, owocu, produkcie magnezu jest najwięcej. Znaczenie ma tylko to, że źródeł magnezu mamy do wyboru i w zasięgu ręki.

brak witaminy A uzupełnimy spożywając dynię, marchew, jarmuż, brokuły, warzywa kapustne, grzyby „kurki”, wiśnie, morele, brzoskwinie, śliwki, masło, żółtka jaj… Nie ma znacznie, że beta-karoten jest prowitaminą A, która przekształcana jest w organizmie człowieka w witaminę A. Znaczenie ma tylko to, że bogatych w witaminę A jest wiele łatwo dostępnych owoców, warzyw, roślin…

Zioła i warzywa mają lepszą od syntetyków przyswajalność, czyli biodostępność.

Co to jest zioło?

Rośliny, których wybrane części, np. liście, kwiaty, nasiona, korzenie, korę wykorzystujemy medycznie, kosmetycznie nazywamy ziołami. Większość ziół to byliny, ale też krzewy (np. jałowiec, rozmaryn, dzika róża) i drzewa (np. lipa, sosna, kasztanowiec, głóg). Wiele z nich wykorzystujemy także kulinarnie, ale wówczas nazywamy je przyprawami.

Roślina stanie się skutecznym surowcem lekarskim gdy jest odpowiednio zebrana, odpowiednio wysuszona, odpowiednio przechowana, odpowiednio przetworzona i odpowiednio zastosowana.

 W ziołach znajdują się substancje biologicznie czynne, korzystnie wpływające na organizm, przywracające rozstrojone przez chorobę funkcjonowanie. W roślinach leczniczych występują m.in.: alkaloidy, glikozydy, saponiny, gorycze, garbniki, olejki eteryczne, terpeny, glukokininy, witaminy, śluzy, fitohormony, żywice, sole mineralne i wiele innych związków już znanych i jeszcze niepoznanych.

Każda roślina to przebogate laboratorium chemiczne. Będzie pracowało dla naszego zdrowia pod warunkiem umiejętnego stosowania. Czyli, aby dobrać odpowiednie lekarstwo należy posiąść zarówno umiejętność przygotowania leku roślinnego jak też umiejętność rozpoznawania dolegliwości i ich przyczyn.

Samodzielne przygotowanie domowego leku ziołowego.

Zioła doskonale nadają się do kuracji domowych. Odpowiednio przygotowane są proste w użyciu, łagodne w działaniu, bardzo skuteczne, szczególnie przy zrównoważonej diecie i zdrowym trybie życia.

Surowiec zielarski będzie odpowiadał naszym potrzebom jeśli był zebrany we właściwym czasie, odpowiednio wysuszony, prawidłowo przechowywany.

 

We właściwym czasie to znaczy w okresie największego nagromadzenia w roślinie związków czynnych. Dlatego dla różnych ziół i ich części okres zbiorów jest różny. Najwartościowsze są rośliny świeżo zebrane w ogrodzie lub dziko rosnące w oddali od opryskiwanych pól i uczęszczanych dróg.

Zbierajmy zioła w suche poranki po opadnięciu rosy wybierając okazy zdrowe i jędrne.

Korę cortex zbieramy wczesną wiosną, gdy łatwiej ją oderwać. Korę zbieramy ze ściętych młodych gałęzi 2-4 letnich.

Korzenie radix i kłącza rhizoma zbieramy w okresie spoczynku rośliny, gdy już utraciła część naziemną.

Kwiat flos ma największą wartość leczniczą podczas zakwitania, czasem w pełni kwitnienia. Nie zbieramy przekwitłych. Składamy je luźno w wiklinowym koszyku.

Ziele herba zbieramy przeważnie, gdy roślina rozpoczyna kwitnienie wtedy ma najwięcej związków czynnych, a łodyga nie jest jeszcze zdrewniała.

Owoce fructus zbieramy gdy osiągną prawidłową budowę i pełną dojrzałość, ale są jeszcze jędrne i twarde. Na syropy i nalewki można zebrać owoce już przejrzałe, ale zawsze muszą być zdrowe.

Pączki gemmae zbieramy pod koniec zimy i wczesną wiosną zanim rozpocznie się proces ich pękania.

Zebrany surowiec zielarski najczęściej suszymy jak najszybciej, aby jak najwięcej wartości zachować, nigdy w pełnym słońcu, zwykle wystarczy nakryć papierem. Rozkładamy na płótnie w przewiewnym pomieszczeniu. Jeżeli wykorzystujemy także łodygi jak np. w mięcie, to możemy wiązać w pęczki i wieszać pod sufitem.

Wysuszone zioła przechowujemy w szczelnych szklanych słojach w ciemnej spiżarni. Wkładając je do słoika oznaczamy zawartość gdyż susze upodabniają się do siebie. Przechowujemy do roku czasu. Potem mamy nowe, świeże.

Jakie inne metody przechowywania ziół stosujemy oprócz suszenia?

Świeże zioła oraz wyciśnięte z nich soki można zamrażać. Dobrze się przechowują zamrożone kwiaty, liście i soki z nich. Po zamrożeniu zachowują aromat: natka pietruszki, koperek, szczypiorek, bazylia, ogórecznik…

Niektóre zioła można przechowywać solone, np. koper, mieszanka warzyw: marchew, pietruszka (korzeń i liść), seler (korzeń i liść), por (część biała i zielona), kapusta…

 Inne postaci domowych specyfików ziołowych

Innymi sposobami przechowywania ziół są nalewki alkoholowe, wina, płynne wyciągi ziół, olejki, syropy, soki. W domu łatwo je przyrządzać i przechowywać.

Napar

Wystarczy zalać zioła czystą zimną wodą i powoli ogrzewać (przykryte) nie dopuszczając do wrzenia. Odcedzić. Napar zużyć w ciągu 1 dnia.

Niektórzy zalecają zalanie wrzątkiem. Taki sposób jest znacznie mniej skuteczny, bowiem tracimy te wszystkie związki, które uzyskalibyśmy w niższych temperaturach.

Zaparzone zioła można przechowywać w termosie.

Zwyczajowe proporcje: 30 g suszonych ziół lub 85 g świeżych na 550 ml wody, lub 1-2 łyżki suszu na filiżankę wody.

Odwar

Jest dobrą metodą, gdy sporządzamy lek z twardych roślin, kory, korzeni. Łyżkę suszonych ziół zalewamy dużą filiżanką czystej zimnej wody, doprowadzamy do wrzenia (przykryte) i gotujemy na małym ogniu. Zależnie od rodzaju i potrzeb od 10 minut do pół godziny. Przecedzamy i wypijamy mocno ciepły.

Macerat

Macerat to wodny wyciąg ziół przygotowany na zimno. Jest to najlepszy sposób wykorzystywania ziół. Rozdrobniony surowiec zalewam czystą zimną wodą i przykryte odstawiam na 12 godzin. Potrzebną porcję przecedzam. Można podgrzać. Pozostałą część dopełniam wodą i pozostawiam do dalszego macerowania.

Pozostałą część przechowuję w chłodzie (można w lodówce).

Powidełka

Przyrządza się z owoców i nasion; zmielony surowiec mieszam z miodem. Można je długo przechowywać.

Soki z surowych roślin – świeże rośliny

Starannie wymyte i osuszone zmielić np. w maszynce do mielenia. (Uwaga na słownictwo! Nie w maszynce do mięsa, bo maszynka nie robi mięsa, lecz mieli to, co do niej włożymy, nie tylko mięso, także ser, mak, orzechy, ziemniaki…)
Sok najlepiej zużyć bezpośrednio po sporządzeniu

Miazga

Starannie wymyte i osuszone owoce rozdrobnić w naczyniu porcelanowym lub szklanym.

Zużyć bezpośrednio po sporządzeniu

Nalewka

Zewnętrznie naciera się bolące miejsca, czasem po uprzednim posmarowaniu tłuszczem.

Do użytku wewnętrznego stosujemy nalewki niskoprocentowe.

Ziołowe winko

Zioło pojedyncze, bądź mieszankę ziół zalać winem (białym lub czerwonym, zależnie od zastosowanych ziół) i odstawić na co najmniej 3 tygodnie. Zlać do butelek i szczelnie zamknąć. Stosować według potrzeby.

Maszyny i naczynia z tworzyw sztucznych

Do rozdrabniania owoców i wyciskania soków unikać tworzyw sztucznych np. malakserów, mikserów itp. Producenci informują, że ich tworzywa nie wchodzą w reakcje z żywnością. Skąd więc dziwny posmak soków i owoców z naczyń wykonanych z tworzyw sztucznych? I dlaczego smaczniejsze są te z naczyń szklanych i porcelanowych?

Niedopuszczalne jest stosowanie sokowirówek! Oprócz szkodliwości materiałów z których są wykonane odwirowywany w nich sok jest natleniany, a więc niszczony!

Przykład receptury wina ziołowego

Miąższ aloesu, miód pszczeli najlepiej lipowy, wino gronowe czerwone.

Moje mieszanki – najlepsze z najlepszych

Wkrótce podam skład ziołowych mieszanek najdoskonalszych i pod względem skuteczności i zakresu zastosowań.

Synergia

Można łączyć naturalne metody terapii wykorzystując ich działanie synergiczne. Nie wymaga specjalistycznego sprzętu, dużych nakładów, wyczekiwania na poczekalniach medyków, częstych konsultacji, wystarczy konsekwencja i systematyczność. A gwarancję skuteczności zapewniają wielowiekowa Wiedza i doświadczenie naszych przodków.

Nasze zdrowie w naszych rękach

Opublikowane w

Szlachetne zdrowie i fitoterapia cz. 2 [73]

Ale wyodrębnianie składników z roślin zapoczątkował szwajcarski lekarz Paracelsus (1493-1541).

Aż do lat 30 XX wielu lecznicze substancje chemiczne pozyskiwano z surowców naturalnych, głównie roślin. Wraz z alchemią bujnie rozwijała się botanika, dzięki czemu pogłębiała się wiedza zielarska. Z odkryciem Ameryki nasz świat leków powiększył się o preparaty z roślin tamtego kontynentu. Natomiast rozwój wielkiej chemii od początku idzie w kierunku tworzenia coraz nowszych leków syntetycznych.

Zioła każdy mógł znaleźć przy domu, na polu, na łące, w lesie, więc koncerny usiłują eliminować je z użytkowania, stosowania i pamięci. Leki roślinne, sprawdzone przez setki i tysiące lat, farmacja usiłuje dyskredytować jako „przestarzałe”, jednocześnie gloryfikując nowoczesne syntetyki łagodzące objawy lecz potęgujące choroby i przysparzające kolejnych chorób, które nazywamy skutkami ubocznymi. Jednakże skutki te nie są ubocznymi lecz zamierzonymi, bowiem tak się projektuje leki, żeby przysparzały chorób i chorych do leczenia. Jednocześnie dawne skuteczne i tanie leki są wycofywane i zastępowane nowymi, nie tylko nieskutecznymi, ale wręcz trującymi, wyniszczającymi i to nie tylko tych, którzy je używają, ale nas wszystkich  i całą planetę.

Kuracje ziołowe były przez ponad pół wieku niemodne i zaniechane. Dlaczego młodzi dali się omamić i poszli za nowoczesnością, zaprzepaszczając dorobek przodków?

Część dorobku ziołolecznictwa ocaliła od zapomnienia medycyna ludowa.

Wiedza ta była wstydliwie skrywana pod wpływem rozpowszechnianych poglądów jako nienaukowa, znachorska. Jednakże nie mamy czego wstydzić się, bowiem znachor, jak sama nazwa wskazuje, to znawca chorób i sposobów ich leczenia.

Na domiar złego ludzi XX wieku tak dalece fascynował rozwój nauki we wszystkich dziedzinach, że czuli się panami planety i jej zasobów.

Odwrócenie się od Natury i jej darów trwało z górą pół wieku. Dzisiaj już wiemy, że zastępowanie naturalnej fitoterapii syntetyczną chemioterapią wnosi skutki dla zdrowia niekorzystne i zazwyczaj niebezpieczne. Nowoczesne leki syntetyczne, antybiotyki, statyny itp. miały być wybawieniem od wszelkich chorób. Podobno ratowały życie w nagłych wypadkach, w rzeczywistości ich zażywanie niesie wiele skutków ubocznych i zazwyczaj tragicznych.

Niektórzy uważają, że medycyna zaczyna weryfikować swe stanowisko wobec fitoterapii, z której się wywodzi.

Już wyjaśniłem, że współczesna medycyna nie wywodzi się z fitoterapii, lecz jest znacznie, znacznie, znacznie młodsza, korzenie ma znacznie, znacznie, znacznie płytsze , zaledwie 200-letnie. W roku 1800 w przemyśle bawełnianym pracowały zaledwie 84 maszyny Jamesa Watta.

Wprawdzie wiele powszechnie znanych leków powstawało z roślin, np. Aspiryna z kory wierzby, Rapacholin z czarnej rzepy, jednakże współczesne leki to syntetyki, których nie wolno utożsamiać z roślinami i składnikami roślinnymi. Wyodrębnione poszczególne składniki powodują niepożądane skutki. To efekt zaburzania równowagi i synergii właściwej roślinom, jako całościom.

Jak wiele z tego, co nazywamy ubocznymi jest zamierzonymi?

Dziś chyba każdy ma bolesne, a często tragiczne doświadczenie w tym zakresie.

Coraz częściej placówki badawcze potwierdzają wartość tradycyjnego stosowania ziół i synergicznego działania wszystkich ich składników łącznie.

Potwierdzają też praktykę zbierania ziół (surowca zielarskiego) o określonych porach dnia, miesiąca, roku. Odkryto, bowiem iż od pory zbioru zależy stężenie olejków, alkaloidów, wielu składników warunkujących działanie. Prości ludzie od zawsze to wiedzieli z obserwacji i doświadczenia, teraz odkrywają to naukowcy.

Dziś w kręgu cywilizacji europejskiej i amerykańskiej rozpoczął się renesans ziołolecznictwa.

Przybywa leków ziołowych, rośnie zaufanie do nich, coraz więcej osób, także lekarzy, interesuje się dawnym ziołolecznictwem i współczesną fitoterapią. Ja jednak zachęcam byśmy zioła stosowali kulinarnie i nie potrzebowali ich stosować leczniczo.

Wielu w fitoterapii upatruje nie konkurentkę, lecz sojuszniczkę farmacji chemicznej.

To błąd w myśleniu – powinniśmy przywracać porządek, a nie łączyć gówna z miodem, czy jak kto woli Rokefelera z szałwią.

Współczesna fitoterapia rozwinęła tradycyjne ziołolecznictwo znane od najdawniejszych czasów i opiera się na zweryfikowanych już metodach badawczych.

Fitoterapia, czyli ziołolecznictwo to lecznicze wykorzystywanie roślin (nie tylko ziół). Ma szczególnie szerokie zastosowanie w profilaktyce, rekonwalescencji, geriatrii, gdyż leki roślinne są bezpieczne i nie powodują niepożądanych reakcji. Zachęcam do kulinarnego stosowania ziół i podkreślam wyższość kulinarnego wykorzystywania ziół nad ich leczniczym stosowaniem. Czyli przede wszystkim dla zdrowia, aby leczenie stało się zbędne.

Istnieje pogląd, że działanie lecznicze ziół jest łagodne, więc leczenie ziołami trwa długo.

 Znam wiele przykładów natychmiastowego działania ziół nawet w najcięższych przypadkach. W książce Zielona Apteka, Chwasty warte naszej miłości przytaczam dwa przypadki uwolnienia od paraliżu, jeden w jedną noc – pokrzywami, drugi w dwa dni – wiśniami.

Tu przypomnę jeszcze jeden. Młoda tancerka po zabiegu kosmetycznym całą twarz miała w ciężkim stanie zapalnym. Jej zrozpaczona matka zwróciła się do mnie dzień przed występem. Nie było czasu szukać ziół, ale w domu zazwyczaj jest coś, czego nie znamy z dobroczynnych mocy, bo wszystko stosujemy nawykowo. Poleciłem nałożyć na twarz papkę z surowych płatków owsianych i czystej wody. Ani matka ani córka nie wierzyły, że owies, który znały tylko z kulinarnego stosowania owsianych płatków można wykorzystywać także kosmetycznie. Nazajutrz zaskoczenie i zdziwienie, że papka z płatków owsianych dokonała więcej niż drogie paskudztwa syntetyczne, którymi katowały twarze. I to po jednorazowym zastosowaniu. Dla mnie było to naturalne, dla nich przeżycie na miarę cudu. Po wielu, wielu latach matka tancerki (na wernisażu męża plastyka) przypomniała mi o tym i dziękowała.

Wiele osób ma podobne problemy. Sprawdzajcie, doświadczajcie, przekonujcie się. Darmo i bez powikłań, nazywanych skutkami ubocznymi (choć zazwyczaj łatwo przekonać się, że były zamierzonymi).

Równie szybki efekt w różnych problemach skórnych daje kąpiel w krochmalu. Po jednej kąpieli szorstka skóra staje się gładką.

Mam doświadczenie zrastania się złamanych kości w ciągu tygodnia, ale to temat na kolejne spotkanie, bo wymaga pokazania zdjęć RTG.

Zwolennikami ziół są przede wszystkim zmęczeni przewlekłymi chorobami.

Raczej bezskutecznym leczeniem farmakologicznym, rujnującym cały organizm. Roślinami można wzmacniać układ odpornościowy i uzyskiwać poprawę zdrowia w niemal każdej chorobie i w każdym stadium jej zaawansowania.

Obecnie stosowanie leków ziołowych jest wygodniejsze, gdyż są gotowe preparaty.

Współczesna farmacja, pełna bandytyzmu, nie zasługuje na zaufanie. Co z tego, że jakiś przemysłowy specyfik zawiera zioła, jeśli zawiera też syntetyczne trucizny i produkowany jest przez tych samych zwyrodnialców, którzy produkują środki do trucia i zabijania?

Opublikowane w

Szlachetne zdrowie i fitoterapia cz. 1 [72]

Wybitny poeta odrodzenia napisał: „Szlachetne zdrowie
Nikt się nie dowie
Jako smakujesz
Aż się popsujesz…”.
Tę prawdę wielu uświadamia sobie zbyt późno.

Pod wpływem ogłupiających reklam i narzucanej przez nie mody powszechne jest lekceważenie darów Natury i ich sprawdzonego przez tysiąclecia działania na nasz organizm. Działania wszechstronnie korzystnego. Nieuzasadnione pokładanie nadziei w coraz nowszych farmaceutykach domaga się przypomnienia jeszcze jednej prawdy: „Dziś nową przypowieść Polak sobie kupi, że i przed szkodą i po szkodzie głupi”.

Jednakże coraz więcej osób odkrywa, że sami możemy skutecznie dbać o zdrowie, a także z choroby powrócić do zdrowia. Czy tylko babcinymi ziółkami?

Wykorzystywanie roślin do wpływania na zdrowie i samopoczucie – Fitoterapia to jedna z kilku metod Naturalnego utrzymania i przywracania zdrowia. Prozdrowotnie i leczniczo oddziaływać na organizm możemy różnymi skarbami Natury. Np.: zapachami – aromaterapia, światłem – fototerapia, kolorami – chromoterapia, kamieniami szlachetnymi, półszlachetnymi, minerałami, skałami – litoterapia…

Odgłosy Natury zazwyczaj kojarzymy ze śpiewem ptaków, szumem fal morskich, szumem drzew. To także skuteczne formy terapii. Ja często polecam także regenerujący spacer po uschniętych liściach ze wsłuchiwaniem się w ich szelest. Najczęściej jednak polecam kąpiele ziołowe. Przez dużą powierzchnię ciała znacznie więcej i łatwiej wchłoniemy zawartych w ziołach związków niż przez popijanie herbatek.

W swoich książkach podajesz doskonałe i po wielokroć sprawdzone sposoby, przepisy, receptury na ziołowe specyfiki przeciw różnym dolegliwościom, od gojenia ran po najgroźniejsze nowotwory.

Te sposoby, przepisy, receptury nie są moje, lecz są naszym dziedzictwem narodowym. Ja je wydobywam z mroków zapomnienia, udostępniam, upowszechniam. Mam satysfakcję, że moją pracę doceniał i promował światowej sławy kardiochirurg, późniejszy minister zdrowia. To nie tylko nobilituje, także mobilizuje, by robić to odważniej i na większą skalę.

Spośród ziołowej skarbnicy szczególnie pragniesz przybliżyć i upowszechnić wartości przypraw i specyfików z roślin.

Obok suszenia ziół, owoców, warzyw możemy sporządzać z nich zakwasy, wina, octy, nalewki, oleje, kiszonki, przeciery, soki, syropy, powidła, dżemy, marmolady, ziarna, kasze…

Przy każdej okazji promujesz przyprawy do każdej potrawy.

W książkach dodaję rozdział z przyprawami. Przyprawami mogą być pojedyncze zioła, ale także i mieszanki kilku  ziół. Robię też własne mieszanki ziołowe do wykorzystania w formie herbat, nalewek, wzmacniających, regenerujących, odkwaszających, ale też pomocnych przy przeróżnych niedomaganiach zdrowia. Najwygodniejszą formą wykorzystywania ziół są posypki ze sproszkowanych ziół. Dobrze dobranymi ziołami w odpowiednich mieszankach smakowych, ułatwiających trawienie, możemy wspierać organizm w każdej dolegliwości.

Człowiek na Ziemi zastał bogaty świat minerałów, roślin, zwierząt… Gdzie szukać korzeni fitoterapii?

Pierwotni mieszkańcy Ziemi czuli się częścią ogromnego Kosmosu i z respektem podchodzili do wszelkich form życia wokół siebie. Będąc cząstką Natury wypracowali sobie dar umiejętności korzystania z jej zasobów i tajemnic. Rośliny towarzyszą nam od zarania dziejów; stanowiły podstawę odżywiania naszych przodków.

Obcując z roślinami odkrywaliśmy coraz więcej ich zalet i wartości nie tylko kulinarnych. Z roślin wytwarzaliśmy ubiory, obuwie, barwniki, kosmetyki, roślinami konserwowaliśmy żywność, roślinami przyprawialiśmy potrawy do smaku, z roślin sporządzaliśmy leki… Niektórym roślinom przypisywaliśmy znaczenie magiczne, rośliny wykorzystywaliśmy na ofiary bogom i bóstwom, np. kadzidłowiec, mirra…

Ale najważniejszym osiągnięciem ludzkości jest wykorzystywanie roślin do ochrony zdrowia, długiego życia w zdrowiu, przywracania zdrowia, rekonwalescencji…

Poszukując roślin jadalnych odkrywaliśmy: gojące rany, uśmierzające ból, działające przeczyszczająco, hamujące biegunki, wzmacniające, uodparniające, przydające sił, urody, długowieczności…

Prozdrowotne moce roślin odkrywaliśmy rzez tysiące lat. Proszę przybliżyć historię tych odkryć.

W starożytnym Egipcie i Mezopotamii były potężne centra medyczne. Z ich doświadczeń korzystali Grecy, a za ich pośrednictwem Rzymianie.

Babilończycy i Asyryjczycy znali setki surowców leczniczych pochodzenia zwierzęcego i mineralnego oraz tysiące pochodzenia roślinnego.

Z czasów starożytnego Egiptu zachowały się papirusy medyczne, napisy i rysunki na ścianach świątyń dowodzące bardzo dobrej znajomości prozdrowotnych i leczniczych właściwości roślin. Wówczas tą dziedziną zajmowali się kapłani.

Odległe Chiny, Indie, nieznana nam jeszcze Ameryka miały własne systemy medyczne oparte na surowcach naturalnych. Chińczycy są twórcami ponad ośmiu tysięcy recept na leki pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Współczesne lecznictwo Chinom zawdzięcza odkrycie wielu roślin leczniczych i leków ziołowych nieznanych w dawnej Europie.

Źródłem europejskiej wiedzy medycznej były też osiągnięcia Greków. Powszechnie znane jest nazwisko wybitnego lekarza greckiego Hipokratesa (ok. 460-377 p.n.e.). Rzymianie przejęli tę wiedzę i wzbogacili ją o własne odkrycia.

Epokę starożytnej medycyny opartej na surowcach zielarskich zamyka działalność Ga­lena, lekarza cesarzy i gladiatorów.

Galen, a właściwie Claudius Galenus (129-199), to rzymski lekarz greckiego pochodzenia, jeden z najznakomitszych starożytnych lekarzy, kontynuator dzieła Hipokratesa, utalentowany badacz, pisarz, lekarz gladiatorów i cesarzy: Marka Aureliusza, Lucjusza Werusa, Kommodusa.

Galen wprowadził wiele nowych leków, w tym preparaty galenowe, sprostował wiele błędnych pojęć z neurologii, anatomii, fizjologii, wywarł olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych w średniowieczu i odrodzeniu. W poglądach filozoficznych łączył koncepcje Platona, stoików i Arystotelesa.

Zachowało się około 150 prac Galena oraz wiele fragmentów.

Po upadku imperium rzymskiego wiedza zielarska przetrwała w klasztorach rozsianych po Europie. 

Mnisi przejęli umiejętności ziołolecznictwa od kapłanów upadłych cywilizacji. Wiele innowacji w wiedzy medycznej wprowadził okres średniowiecza. Przyczynili się do tego głównie Arabowie przekładając na swój język dzieła starożytnych autorów. W aptekarstwie zastosowali aparaty destylacyjne, wzbogacili lecznictwo europejskie o wiele środków farmacji chińskiej i indyjskiej, wprowadzili nowe formy leków. Na tej bazie rozwinęła się farmacja klasztorna. Przy klasztorach powstawały ziołowe ogrody.

Aż do XVI wieku medycyna opierała się głównie na fitoterapii. Renesansowy rozwój alchemii zaowocował powstaniem nowych idei w lecznictwie.

Niektórzy alchemię uważają za poprzedniczkę współczesnej chemii.

Niesłusznie, bowiem współczesna farmacja i wszystkie dziedziny oparte na chemii syntetycznej są znacznie, znacznie, znacznie młodsze. Korzenie współczesnej chemii są bardzo, bardzo, bardzo płytkie. Początkiem współczesnej chemii jest zastosowanie maszyny parowej w powstającym dzięki niej przemyśle tkackim. Do barwienia coraz większej ilości tkanin powstawały koncerny barwnikar­skie: Basf[i], Bajer[ii], Sandoz, IG Farben, Agfa… To z nich wywodzi się współczesna farmacja, a jej gwałtowny rozwój dokonywał się na potrzeby ludobójstwa w obozach zagłady II wojny światowej.

BASF SE – największe przedsiębiorstwo chemiczne na świecie z siedzibą w Niemczech. Nazwa BASF powstała jako skrót od Badische Anilin und Soda Fabrik (Badeńska Fabryka Aniliny i Sody).
Grupa BASF składa się z 6 dużych kompleksów chemicznych i 385 zakładów produkcyjnych na całym świecie, jak również szeregu spółek i przedstawicielstw. Przedsiębiorstwo posiada zakłady w Europie, w Ameryce Północnej i Południowej, w Afryce, w Azji. Siedziba przedsiębiorstwa znajduje się w Ludwigshafen am Rhein, gdzie działa największy na świecie zintegrowany kompleks chemiczny. Produkty przedsiębiorstwa są eksportowane do kilkuset krajów. Portfolio przedsiębiorstwa obejmuje produkty chemiczne, tworzywa sztuczne, chemię budowlaną, produkty dla rolnictwa, przemysłu kosmetycznego, spożywczego oraz ropę naftową i gaz ziemny.
Od roku 1925 przedsiębiorstwo było członkiem kartelu IG Farben, który uczestniczył w zbrodniach wojennych, m.in. przez wykorzystywanie pracy przymusowej więźniów. Po II wojnie światowej kierownictwo kartelu było sądzone w procesach norymberskich. W 1951 roku koncern został podzielony na cztery przedsiębiorstwa, m.in. BASF.
W latach 1991–1996 BASF przejęła część przedsiębiorstwa Agfa, zajmującą się produkcją nośników magnetycznych. W ten sposób powstała BASF Magnetics, sprzedana w 1996 roku; rok później zmieniła nazwę na EMTEC Magnetics.
Sprzedaż grupy w 2009 r. wynosiła 50,6 miliarda euro. Nowszych wyników nie znam.
BASF wszedł w skład konsorcjum Nord Stream budującego Gazociąg Północny.

Bayer AG – niemieckie przedsiębiorstwo chemiczne i farmaceutyczne założone w 1863 roku przez Friedricha Bayera i Johanna Friedricha Weskotta. Początkowo siedzibą przedsiębiorstwa było Barmen (obecne Wuppertal), a od 1912 jest Leverkusen, położone na północ od Kolonii.
W chwili utworzenia przedsiębiorstwo działało pod firmą „Friedr. Bayer et comp.” i produkowało barwniki. W 1881 zostało zarejestrowane jako „Farbenfabriken vormals Friedr Bayer & Co.” (Fabryki Barwników Dawniej Friedrich Bajer i wspólnicy). Przełomem w historii przedsiębiorstwa było zsyntetyzowanie kwasu acetylosalicylowego znanego później pod handlową nazwą aspiryny. Aspiryna została wprowadzona do produkcji w 1899. W 1912 Carl Duisberg został dyrektorem generalnym przedsiębiorstwa i rozpoczął proces jego ekspansji rynkowej, której uwieńczeniem było powstanie w 1925 koncernu chemicznego pod nazwą IG Farben – w czasie II wojny światowej właśnie w nim wytwarzano gaz cyklon B używany do uśmiercania w komorach gazowych. Duisberg został prezesem IG Farben, a Bayer AG stało się częścią kartelu, któremu kres położyło dopiero zajęcie Niemiec przez aliantów w 1945. W trakcie II wojny światowej Bayer jako część IG Farben uczestniczył w zbrodniach wojennych, m.in. przez wykorzystywanie pracy przymusowej więźniów osadzonych w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen (do którego w znacznej części trafiała polska elita eliminowana w ramach Intelligenzaktion).
W r. 1951 Bayer znowu zaczął funkcjonować jako samodzielny podmiot pod firmą Farbenfabriken Bayer Aktiengesellschaft. Obecnie znana nazwa Bayer AG została przyjęta w r. 1972. W latach 1981-1999 Bayer posiadał większość udziałów w Agfa-Gevaert Group (belgijsko-niemieckim producencie akcesoriów fotograficznych i kserograficznych).
W 1991 w Polsce powstało samodzielne przedstawicielstwo „Bayer AG oddział w Polsce”, przekształcone następnie w przedsiębiorstwo Bayer Sp. z o. o.
W 2000 roku Bayer Sp. z o. o. w Warszawie został centrum operacyjnym nowo powstałego regionu Europy Środkowej, integrując przedstawicielstwa Bayer w Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech.
W czerwcu 2002 roku Bayer przejął Aventis Crop Science, prowadząc działalność w dziedzinie trucia nazywanego „ochroną roślin”.
W 2004 roku Bayer został pierwszym partnerem z sektora prywatnego Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNEP) w dziedzinie ochrony środowiska i edukacji młodzieży.
W 2006 roku Bayer przejął spółkę Schering AG z siedzibą w Berlinie, która oficjalnie została przemianowana na Bayer Schering Pharma AG.
W 2012 roku Bayer Sp. z. o.o. otworzył globalne centrum usług finansowo-księgowych w Gdańsku, które do końca 2015 miało obsługiwać spółki w ponad 20 krajach Europy, w tym w Niemczech i Rosji.
W 2015 roku oddział Bayer Material Science został przekształcony w niezależną firmę Covestro.
W maju 2016 roku Bayer AG złożył ofertę przejęcia biotechnologicznego giganta Monsanto w wysokości 62 mld USD, odrzuconą jako zbyt niską. We wrześniu 2016 roku zarząd Monsanto zaakceptował trzecią ofertę przejęcia za kwotę 66 mld USD, z karą 2 mld USD w przypadku odrzucenia transakcji przez regulatorów.
Znak Bayera – koło z krzyżem w środku jest rozpoznawalny na całym świecie. Wiele leków, barwników, tworzyw sztucznych, włókien, środków nazywanych „rolniczymi” opracowano po raz pierwszy w Bayerze. Oprócz aspiryny były to m.in. heroina (Bayer jako pierwsze przedsiębiorstwo było jej masowym producentem) używana jako środek przeciwbólowy i lek na kaszel, która została wprowadzona do obrotu w 1898. W 1935 jako pierwsze przedsiębiorstwo zaczęło sprzedawać sulfonamidy (a dokładnie Protonsil), w 1937 jego pracownicy opracowali poliuretan, który obecnie jest składnikiem wielu pianek syntetycznych, farb i klejów. Najbardziej niechlubnym wynalazkiem Bayera jest gaz musztardowy.
Od 2002, po przejęciu Aventis CropScience, Bayer prowadzi też badania w zakresie środków nazywanych „środkami ochrony roślin” oraz biotechnologicznej modyfikacji żywności (materiał siewny). Bayer specjalizuje się w produkcji trucizn nazywanych „lekami” stosowanych w ginekologii, andrologii, onkologii, medycynie nuklearnej, diagnostyce.
Bayer działa w obszarze nauk o życiu. Podzielone jest na trzy oddziały: Pharmaceuticals Division, Consumer Health Division, Crop Science Division oraz dodatkową jednostkę Animal Health. W przeszłości funkcjonował też oddział Material Science Division, który w roku 2015 przekształcił się w niezależną firmę Covestro.
Przedsiębiorstwo w 2010 roku zatrudniało 111 400 pracowników, osiągając roczny przychód w wysokości 35 miliardów euro. Nowszych wyników nie znam.